Aşkın Yasak Hali
Aşık olmuştu…Hiç olunmaması gereken birine.Ne zaman sevmişti,hangi ara yanmıştı bilmiyordu bile.Bildiği tek şey vardı,o da canının çok yandığıydı…Seviyordu çünkü çok seviyordu.Kabına sığmıyordu,en olmadık yerde ve zamanda aklına geliyordu,dalıp dalıp gidiyordu…Gördüğü rüyalar da cabasıydı.Tuhaftı bu aşk denen şey…İnsanı farklı bir atmosfere sokuyordu,kalp ağrısı ve akabinde gözyaşı oluyordu.İyi de şimdi ne yapacaktı?Kalbinin sızısı,içindeki o sevgi sökülüp atılır mıydı? Kızmıştı kendine,aşık olunacak başkası yok muydu diye…Uyumıyordu da zaten,kafasındaki düşünceler film şeridi gibi gözlerinin önündeydi,kalbindeki sızı uyumasına maniydi.Düşünceli bir o kadar da sessizdi.Yoksa bu fırtına öncesi sessizlik miydi? Bilinmez…Şimdi yanma vaktiydi,için için ağlama vakti. Hiçbir şey olmamış gibi hayata devam etmeliydi.Kalbine hançerlerin saplanacağını bile bile sükut eylemeliydi…
Belki bir gün dedi…Sonra uzun bir sessizlik…
Hiç yorum yok:
Write yorum